Լրահոսն ազդարարում է, որ հարյուրավոր հասցեներում չի լինելու ջուր, տասնյակ հասցեներում` լույս, որոշ բնակավայրերում չի լինելու գազ, խափանվելու է ինտերնետ-կապը, վատ է աշխատելու բջջային կապը, թանկանալու է տրանսպորտը և, ի վերջո` կյանքը:

Աշխարհը զարգանում է նոր գիտելիքների, նոր տեխնոլոգիաների հենքի վրա։ ԱՄՆ-ում գործում են 1 տրիլիոն դոլար կապիտալիզացիա ունեցող մեկ տասնյակ ընկերություններ, որոնք աշխատում են համակարգչային արտադրության, համացանցի, բարձր տեխնոլոգիաների ոլորտներում։

Մինչ որոշ ոչնչություններ և ադրբեջանցիների սպասարկուներ վախենում են արտասանել Արևմտյան Հայաստան եզրույթը, Բաքվում անցկացվող COP 29-ի շրջանակներում անցկացվել է Արևմտյան Ադրբեջանին, այսինքն Հայաստանի Հանրապետության ներկայիս տարածքին նվիրված մեծ ու շքեղ ցուցահանդես, որտեղ ազերի կեղծարարները Հայաստանի ողջ տարածքը և այդտեղ գտնվող ամեն ինչը ներկայացնում են որպես Ադրբեջան և ադրբեջանական ժառանգություն:

12 միլիարդ դոլար պարտք ունեցող Հայաստանը նոր վարկեր է վերցնում, սերունդների վարկային բեռը ծանրացնում է, որ ոչ արդյունավետ աշխատող պաշտոնյաներին, բարձր աշխատավարձից զատ, միլիոնավոր դրամների պարգևավճարներ բաժանի, նրանց համար նոր շքեղ ավտոմեքենաներ գնի, որ պետական բյուջեի փողերով հեռավոր, էկզոտիկ երկրներ այցեր կատարեն։ Վ

Թուրքիան երկար տարիներ աշխատում էր ԱԹՍ-ների վրա, ողջ հանրությանը գեներացրել էին ԱԹՍ-ների ստեղծման ուղղությամբ։

Այն, որ Հայաստանում վերջին 6 տարի, 6 ամիս և 6 օր-ում չկան հոգեբույժներ, իրավաբաններ, քաղաքագետներ, ԱԱԾ, ակնհայտ էր, բայց պարզվում է չկան նաև պատմաբաններ, որոնք, նախ՝ բացատրեն վարչապետ կոչեցյալին, թե այդ Արևմտյան Հայաստանը աշխարհագրական տարածքի անվանում չէ, որ դա պատմության մեջ մտավ 387 թվին, երբ Մեծ Հայքը՝ Հայկական լեռնաշարհը, որի տարածքում էր Հայկական թագավորությունը, բաժանվեց մեր երկու հարևան հզոր պետությունների՝ Բյուզանդիայի և Պարսկաստանի միջև։

Կասկած չկա, որ Նիկոլ Փաշինյանը ոչ հեռու ապագայում հեռացվելու է։ Նա ավարտված գործիչ է և վերանալու է քաղաքական դաշտից։ Տրամաբական սցենարը նրա դեպքում Սաակաշվիլու ճակատագրի կրկնությունն է...

Իշխանության կադրային սովի պատճառներից մեկը՝ ՔՊ աքիլլեսյան գարշապարը, արդեն հստակ բացահայտվում է․ դա արական մասի, հույժ մեղմ ասած, թուլություն-սերն է թմրամիջոցների հանդեպ։

Արցախի հայաթափումը կարմիր գիծ էր, որից հետո քաղաքական և հանրային գործիչները պիտի ընտրություն կատարեին՝ մնում են քաղաքական դեմագոգիայի դաշտում՝ պսևդոպայքարով ռեյտինգ, դիվիդենտ ու պորտֆելնե՞ր են հավաքում, թե՞ անցնում են իրական պայքարի դաշտ՝ հակահայերի հերը հողի վրա անիծելու:

Պաշտոնանկությունների թեման շարունակում է մնալ լրատվական հոսքերի հիմնական քննարկվող թեմաներից մեկը, ինչի հետ կապված շատ են ամենատարբեր մեկնաբանությունները։ Տեղի ունեցածի ընդհանուր ֆոնին մի տեսակ ստվերում մնաց Սանոսյան Գնելի ազատման հարցը, ով, շատերի կարծիքով, «լավ էլ հանգիստ, գլուխը կախ աշխատում էր», սակայն այստեղ ահագին հետաքրքիր ծխածածկույթ կա։